Σε μία εποχή που η σωστή ενημέρωση αναδεικνύεται σε πρώτης προτεραιότητας αξία, ένας ακόμη μύθος - αυτός που συνέδεε την καφεϊνη με την αφυδάτωση - έρχεται να καταρριφθεί!

Η αφυδάτωση είναι, χωρίς αμφιβολία, μία από τις μεγαλύτερες απειλές για τον ανθρώπινο οργανισμό. Με δεδομένο ότι το βάρος του αποτελείται κατά 50-60% από νερό, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να κατανοήσει κανείς πόσο σημαντική είναι η σωστή ενυδάτωση για την εύρυθμη λειτουργία του, αλλά και για την ίδια την επιβίωσή του!

Το ζητούμενο είναι να αποκαθίσταται διαρκώς και συστηματικά η απώλεια νερού του οργανισμού που οφείλεται σε βιολογικές λειτουργίες, όπως αυτές των νεφρών, των εντέρων, της εφίδρωσης και της αναπνοής. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι οι ειδικοί έχουν καταλήξει πλέον στο συμπέρασμα ότι, στην αποκατάσταση αυτή συμβάλλουν, όχι μόνο το πόσιμο νερό, αλλά όλα τα ροφήματα, καθώς και πολλά τρόφιμα. Συγκεκριμένα, το 80% περίπου της συνολικής πρόσληψης νερού στους ανθρώπους προέρχεται από τα υγρά και το υπόλοιπο 20% από τρόφιμα, κυρίως φρούτα και λαχανικά.

Παλαιότερα, ωστόσο, υπήρχε μία αντίληψη, σύμφωνα με την οποία, τα υγρά που περιέχουν καφεΐνη προκαλούσαν έλλειψη ισορροπίας νερού-ηλεκτρολυτών κι έτσι είχε γίνει σύσταση να μη λαμβάνονται υπόψη ως τμήμα της καθημερινής πρόσληψης υγρών. Σήμερα όμως, πλήθος επιστημονικών ερευνών έρχονται να καταρρίψουν αυτό το μύθο και να υπογραμμίσουν ότι, στην κάλυψη των ημερήσιων αναγκών σε νερό μπορούν να συνεισφέρουν τα υγρά με καφεΐνη κατά τον ίδιο τρόπο που συμβάλλουν και τα μη καφεϊνούχα υγρά. Αυτό σημαίνει ότι, όλα τα υγρά, συμπεριλαμβανομένου του καφέ, του τσαγιού, αλλά, βεβαίως, και των καφεϊνούχων αναψυκτικών τύπου κόλα που περιέχουν πολύ μικρότερη ποσότητα καφεϊνης, δρουν ενυδατικά.

Μάλιστα, σε μια βιβλιογραφική ανασκόπηση 10 μελετών σχετικά με την κατανάλωση καφεϊνης, την υδατική ισορροπία και την άσκηση, ο ερευνητής L. Armstrong κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, «η επιστημονική βιβλιογραφία δείχνει πως η κατανάλωση καφεϊνης προκαλεί ήπια διούρηση, παρόμοια με το νερό, και δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να υποδεικνύει ότι διαταράσσεται η ισορροπία νερού-ηλεκτρολυτών ή ότι προκαλείται αρνητική επίδραση στην επίδοση κατά την άσκηση ή στην υγεία» (Armstrong, 2002).

Χαρακτηριστική είναι και η μελέτη που πραγματοποιήθηκε από τον Grandjean και τους συνεργάτες του, εκτιμώντας την ενυδατική ικανότητα δύο διατροφικών μοντέλων, τα οποία διαφέρουν στο είδος -αλλά όχι στη συνολική ποσότητα- των προσλαμβανόμενων υγρών. Η δίαιτα που περιείχε νερό, σε σχέση με τη δίαιτα στην οποία το νερό αντικαθίστατο από καφεϊνούχα ροφήματα και αναψυκτικά τύπου κόλα, δεν επηρέασε τις μετρήσεις ένδειξης της υδάτωσης.