Οι άνδρες που εκτίθενται σε μεγάλες ποσότητες μολύβδου έχουν μεγάλες πιθανότητες να εκδηλώσουν ανικανότητα, όπως προκύπτει από έρευνα Αμερικανών επιστημόνων του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϋ των ΗΠΑ.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι άνδρες που απασχολούνται ως υδραυλικοί, βαφείς ή τυπογράφοι ανήκουν στις ομάδες υψηλότερου κινδύνου, καθώς εκτίθενται σε μεγαλύτερες ποσότητες του βλαβερού αυτού στοιχείου.

Επιπλέον, τονίζουν ότι παράγοντες, όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ και η απουσία σωματικής άσκησης ενισχύουν τη διατήρηση υψηλών επιπέδων μολύβδου στον οργανισμό.

Οι επιστήμονες σύγκριναν τα σπερμοδιαγράμματα των συντρόφων περίπου 140 γυναικών, οι οποίοι είχαν δώσει σπέρμα για τεχνητή γονιμοποίηση.

Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι τα υψηλά επίπεδα μολύβδου στο σπέρμα ενίσχυαν την υπογονιμότητα, ενώ διεξάγοντας ακόμη περισσότερα τεστ ανακάλυψαν ότι ο μόλυβδος απέτρεπε τη δυνατότητα γονιμοποίησης του ωαρίου από το σπερματοζωάριο.

Το σημαντικό στοιχείο της έρευνας ήταν ότι σχεδόν κανένας από τους συμμετέχοντες άνδρες δεν εκτίθετο στο μόλυβδο στο πλαίσιο της εργασίας του, ωστόσο περίπου το 1/3 από αυτούς κάπνιζαν πολύ και κατανάλωναν αλκοόλ.

Όσον αφορά την ύπαρξη μολύβδου στο σώμα των υπολοίπων ανδρών, αυτός οφείλεται στην έλλειψη σωματικής άσκησης, η οποία έχει αποδειχθεί ότι ενισχύει την αύξηση των επιπέδων της βλαβερής χημικής ουσίας.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν, επίσης, ότι η ποιότητα του σπέρματος ενός άνδρα φθίνει με το πέρασμα των ετών, όχι όμως σε βαθμό που να περιορίζει σημαντικά τη γονιμότητά τους.

Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων ελαττώνεται κατά 0,7% κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι οι πιθανότητες εμφάνισης μερικώς αδύναμου σπέρματος σε ηλικία 22 ετών είναι 25%. Ο εν λόγω αριθμός αυξάνεται σε 40% έως την ηλικία των 30 ετών, σε 60% έως τα 40, ενώ σε ηλικία 60 ετών το 85% του σπέρματος είναι κλινικά αδύναμο.