Οι κοπέλες στη δεκαετία των είκοσι επιδιώκουν να ζήσουν ελεύθερα, να αποκτήσουν εμπειρίες, να χτίσουν την καριέρα τους ώστε να νιώθουν ότι στηρίζονται στον εαυτό τους.

Γνωρίζουν και έχουν δει στην πράξη ότι ο γάμος και η δημιουργία οικογένειας επιβαρύνει κυρίως τη γυναικεία πλευρά, ξέρουν ότι αυτές θα κληθούν να ξεχάσουν τον τρόπο ζωής που επιθυμούν και έχουν συνηθίσει. Έχουν δει από τις μητέρες τους ότι ο συνδυασμός εργασίας και οικογένειας δεν αφήνει πολλά περιθώρια και χρόνο για την ικανοποίηση των προσωπικών αναγκών μιας γυναίκας.

Προτιμούν λοιπόν να παρατείνουν το ρόλο του «παιδιού», να παραμείνουν στο σπίτι τους και στις ισορροπίες που γνωρίζουν.«Μου αρέσει πολύ η καθαριότητα και η τάξη, αλλά προτιμώ να την κάνει η μαμά μου», λέει χαρακτηριστικά η Ελένη, 22 ετών. «Θέλω να τελειώσω το διδακτορικό μου πρώτα», συμπληρώνει η Κατερίνα, 26 ετών. Οι γυναίκες σε αυτή την ηλικία αρέσκονται μεν στην ιδέα του γάμου και της οικογένειας, αλλά τοποθετούν το χρόνο της υλοποίησής τους πολύ αργότερα. «Αυτή η γενιά των γυναικών προτιμά τη συμβίωση, σε αντίθεση με τους άντρες της ίδιας ηλικίας που αναζητούν το γάμο.

Μάλιστα, παρατηρείται η τάση των ανδρών να επιθυμούν νωρίτερα στη ζωή τους το γάμο από ό,τι τις προηγούμενες δεκαετίες». «Οι γυναίκες πιστεύουν ότι ο ρόλος της συζύγου είναι κοινωνικά επιφορτισμένος με τεράστιες ευθύνες. Οι νεαρές γυναίκες θεωρούν ότι η συμβίωση είναι μία κατάσταση που επιτρέπει ευκολότερα τη φυγή».

Κατά πόσο έχουν αφομοιώσει και αποδεχθεί το μοντέλο της εργαζόμενης συζύγου οι άντρες αυτής της ηλικίας;
«Μάλλον φαινομενικά. Μπορεί να μη φέρνουν ευθέως αντιρρήσεις στις συντρόφους τους ως προς την επιδίωξη των προσωπικών τους στόχων, ωστόσο στο βάθος θα προτιμούσαν να μην εργαζόντουσαν καθόλου».

Παράλληλα, ο πήχης ανεβαίνει ψηλότερα για τα προσόντα του συζύγου: μια γυναίκα μορφωμένη, που έχει μάθει να μάχεται στην εργασία της και έχει καταξιωθεί κοινωνικά, απαιτεί τουλάχιστον τα αντίστοιχα και από τον σύντροφό της. «Είναι καλό παιδί, αλλά νιώθω ότι πρέπει να είμαι εγώ ο άντρας στη σχέση», παραδέχεται η Χριστίνα, 27 ετών.

Ένα μικρό, επί του παρόντος, ποσοστό νεαρών γυναικών δηλώνει έτοιμο να εγκαταλείψει τη δουλειά και να μείνει στο σπίτι μετά το γάμο, εξαιτίας της κούρασης και της επίγνωσης των θυσιών που απαιτούνται για το συνδυασμό οικογένειας-εργασίας.

«Η αλλαγή αυτή μπορεί να είναι ευχάριστη στην αρχή, όμως μια γυναίκα που έχει ήδη καταφέρει κάποια πράγματα στον επαγγελματικό χώρο, που έχει σπουδάσει και που έχει γαλουχηθεί με το πρότυπο της εργαζόμενης μητέρας, μακροπρόθεσμα θα αισθανθεί καταπιεσμένη από αυτόν τον παραδοσιακό ρόλο».