Μίλησε για τις επιθανάτιες εμπειρίες (NDE) , τον Πλάτωνα, τα 9 στάδια του “ταξιδιού στον άλλον κόσμο” και για το πώς είναι “η ζωή μετά τη ζωή”!

Ο.Τ.: Σύμφωνα με την έρευνά σας υπάρχουν εννιά στοιχεία τα οποία είναι κοινά σε όλες τις επιθανάτιες εμπειρίες. Θα ήθελα να μας εξηγήσετε αυτά τα στάδια και να μας περιγράψετε τι συμβαίνει στο κάθε ένα.”Το πρώτο στάδιο σύμφωνα με τους ασθενείς μας που έχουν έρθει κοντά στο θάνατο είναι πως όταν σταμάτησε να χτυπά η καρδιά τους, «εγκατέλειψαν» το φυσικό τους σώμα, ανυψώθηκαν, και έβλεπαν πλέον το σώμα τους να κείτεται στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών ή στο δωμάτιο του νοσοκομείου.Στο δεύτερο στάδιο, περιγράφουν πως διασχίζουν ένα στενόμακρο τούνελ, και φτάνουν στην άκρη του ακολουθώντας ένα απίστευτο φως που τους γεννά όμορφα συναισθήματα.

Και μέσα σε αυτό το φως, που είναι ό,τι πιο φωτεινό έχουν δει ποτέ, φτάνουν στο τρίτο στάδιο και βλέπουν τα πνεύματα συγγενών και φίλων τους που δεν είναι στη ζωή, αλλά έχουν πάει εκεί προκειμένου να τους συναντήσουν.Ακολουθεί το τέταρτο στάδιο, όπου βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα σε μία φαντασμαγορία. Όταν όμως καλούνται να περιγράψουν ό,τι συμβαίνει εκεί με μία χρονική συνέχεια, τότε λένε ότι ο χρόνος παύει να ισχύει έτσι όπως τον καταλαβαίνω εγώ και εσείς, αλλά είναι σαν να συμβαίνουν όλα μέσα σε μια στιγμή.

Στο πέμπτο στάδιο, περνά από μπροστά τους ολόκληρη η ζωή τους, με κάθε λεπτομέρεια, σαν να μην υπάρχει χρόνος.

Στο έκτο στάδιο, ενώ εξελίσσεται η ανασκόπησης της ζωής τους, νιώθουν ότι τους συνοδεύει κάποια οντότητα η οποία έχει τη μορφή φωτός.
Από τους ανθρώπους που πήρα συνεντεύξεις και που ήταν χριστιανοί στο θρήσκευμα, στην πλειοψηφία τους είπαν πως αναγνώρισαν σε αυτό το φως τον Χριστό, και αυτό γιατί ήταν μία παρουσία απόλυτης αγάπης και συμπόνιας που τους βοήθησε να κάνουν ανασκόπηση της ζωής τους και να δουν όλα αυτά που είχαν κάνει, σαν να γίνονταν από ένα διαφορετικό άτομο.
Αφηγούνται πως όταν ξαναβιώνουν αυτά τα γεγονότα τα βλέπουν από μία εντελώς διαφορετική προοπτική από αυτή που είχαν ενώ τα βίωναν στη ζωή τους, με αποτέλεσμα πλέον να νιώθουν την επιρροή ή τις συνέπειες που είχαν αυτές οι πράξεις τους στη ζωή των συνανθρώπων τους.

Αν για παράδειγμα σε αυτή την ανασκόπηση κάποιος δει τον εαυτό του να κάνει κακό ή κάτι επίπονο σε κάποιον συνάνθρωπό του, τότε και ο ίδιος νιώθει τα άσχημα συναισθήματα που βίωναν οι άλλοι εξαιτίας των πράξεών του. Ή στην άλλη περίπτωση, αν δουν τον εαυτό τους να κάνει μία καλή πράξη, τότε νιώθουν τα καλά συναισθήματα που είχαν προκαλέσει στη ζωή των συνανθρώπων τους.

Έπειτα, φτάνουμε στο έβδομο στάδιο , όπου πρέπει να επιστρέψουν. Από εδώ και πέρα έχουμε δύο στάδια: ορισμένοι ισχυρίζονται πως δεν έχουν ιδέα για το πώς επέστρεψαν! Στο όγδοο στάδιο δηλαδή, τη μία στιγμή βρίσκονταν μέσα σε αυτό το φως, και την άλλη στιγμή βρίσκονταν μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου μέσα στο φυσικό τους σώμα!
Άλλοι υποστηρίζουν πως στο ένατο στάδιο πλέον αυτή η “αχτίδα φωτός” τους λέει ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα τους και πρέπει να επιστρέψουν γιατί έχουν κάτι σημαντικό να ολοκληρώσουν.”

Ο.Τ.: Έχω πάρει αρκετές συνεντεύξεις από ανθρώπους που βρέθηκαν σε αυτό το κρίσιμο σημείο για το οποίο συζητάμε, βρέθηκαν δηλαδή κυριολεκτικά μεταξύ ζωής και θανάτου, και πολλοί από αυτούς μου είπαν ότι ήθελαν να παραμείνουν εκεί που βρίσκονταν, και παρά το γεγονός ότι υπήρχε κάποιος που τους πίεζε να γυρίσουν πίσω, εκείνοι αρνούνταν πεισματικά να επιστρέψουν.
“Σωστά! Πολλοί από αυτούς που επέστρεψαν υποστηρίζουν ακριβώς αυτό: ότι σαφώς θα προτιμούσαν για τους ίδιους να είχαν μείνει σε αυτό το φως, αλλά συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να γυρίσουν πίσω. Στις περισσότερες δε περιπτώσεις, ο λόγος ήταν για να φροντίσουν τα μικρά παιδιά τους.
Όταν πια επιστρέφουν, πλέον εμείς είμαστε θέση να κατανοήσουμε πώς επηρέασε τη ζωή τους στη συνέχεια αυτή η εμπειρία. Για παράδειγμα, μας λένε πως ό,τι και αν ήταν αυτό που «κυνηγούσαν» προηγουμένως, γνώση (αυτό είναι που «κυνηγάω» εγώ), φήμη, δύναμη, χρήματα ή οτιδήποτε άλλο, μετά από αυτή την εμπειρία συνειδητοποιούν πως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε ως άνθρωποι ενώ είμαστε στη ζωή, είναι να μάθουμε πώς να αγαπούμε. Πώς να αγαπούμε τους άλλους έτσι όπως αγαπούμε τον εαυτό μας.

Παράλληλα, μας αναφέρουν πως μετά από αυτή την εμπειρία, ο θάνατος πλέον δεν τους προκαλεί καθόλου φόβο. Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη εμπειρία για τους ίδιους αποτελεί πειστήριο ότι αυτό που αποκαλούμε θάνατο: είναι απλώς μία μετάβαση σε μία άλλη κατάσταση. Και φυσικά αυτό ακριβώς μας είπε και ο Πλάτωνας πριν από 2.300 χρόνια.”

Πηγή PERIERGA.BLOGSPOT